Belferiada to wyjątkowe święto i tradycja, obecna w historii szkoły od wielu lat.
Tego dnia, cała społeczność uczniowska, wspólnie z gronem pedagogicznym zapełnia miejsca w auli, aby celebrować Dzień Nauczyciela.
Podziękowania dla Samorządu Uczniowskiego za tak wyjątkową galę!
Chórzyści dla powodzian
Śpiewacy zorganizowali koncert „Przywróćmy nadzieję” w auli I Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie,podczas którego wolontariusze Polskiego Czerwonego Krzyża zbierali pieniądze na odbudowę zniszczeń po powodzi.Pomysłodawcą i organizatorem koncertu był szczeciński Chór Chłopięcy „Słowiki”.
Źródło TVP3
https://szczecin.tvp.pl/82657905/slowiki-dla-powodzian-koncert-polaczony-ze-zbiorka-pieniedzy
Okiem psychologa
Śmiech jako lekarstwo
Śmiech jest tym, co sprawia, że nasz świat społeczny się kręci, wzbogaca nasze relacje. Odgrywa ważną rolę w naszej społecznej komunikacji. Chociaż małpy człekokształtne potrafią się śmiać (śmiech stanowi taki początek ich zachowań społecznych, zaprasza do zabawy), to dopiero u ludzi odgrywa istotne znaczenie.
Robin Dunbar wskazuje, że jego udział w interakcjach społecznych jest wręcz niezastąpiony. Nasz poziom zadowolenia z kontaktu z drugim człowiekiem staje się wyższy, jeżeli towarzyszy mu uśmiech. W literaturze naukowej ponadto występuje koncepcja uśmiechu Duchenne’a, czyli uśmiechu łagodnego, przyjemnego, który sprzyja wydzielaniu endorfin.
Na znaczenie uśmiechu zwrócił również uwagę Karol Darwin, który w swojej książce „O wyrazie uczuć u człowieka i zwierząt” (1872) pisał, że wyrażanie uczuć przez ludzi ma swoje ewolucyjne uzasadnienie. W sumie można przyjąć, że rodzimy się już gotowi do uśmiechu. Pierwszy rodzaj uśmiechu, jaki pojawia się w naszym życiu, ma charakter fizjologiczny. Badania wykazują natomiast, że niektóre noworodki, już od trzeciej doby po urodzeniu, naśladują uśmiech matki, zaś w wieku dwóch – trzech miesięcy wszystkie niemowlęta obdarzają uśmiechem społecznym najbliższe otoczenie.
Uśmiech odgrywa ważną rolę w różnego rodzaju interakcjach społecznych. Wyzwala w nas ciepłe uczucia w stosunku do osoby, którą nim obdarzamy. Endorfiny, które się wówczas wydzielają, sprawiają, że człowiek ten budzi nasze zaufanie. Za pomocą uśmiechu potwierdzamy zainteresowanie, chęć lepszego poznania danej osoby. Powoli, krok po kroku, ośmieleni uśmiechem, wchodzimy w relację z drugą osobą. Według badań Tatiany Vlahovic
i Sama Robertsa uśmiech odgrywa bardzo ważną rolę. Badacze ci wykazali bowiem, że osiągamy wyższy stopień zadowolenia z kontaktu z drugim człowiekiem, jeśli choć trochę się śmiejemy – śmiech, nawet w symbolicznych formach, np. emotikon, ma znacznie większy wpływ na to, jak szczęśliwi się czujemy. Zaznaczenie uśmiechu w wiadomości tekstowej, powoduje, że nasza satysfakcja z konwersacji zwiększa się o 30%.
Gelotologia (greckie gelos – śmiech) to nauka badającej jak śmiech wpływa na nasze zdrowie, psychikę, ciało. Potocznie nazywana jako śmiechoterapia. Można powiedzieć, że śmiech jest dobry na wszystko. Przyśpiesza przemianę materii, dobry jest dla naszego układu oddechowego (wtedy głębiej oddychamy, przez co lepiej dotleniamy nasz organizm). Podczas głębokiego śmiech (takiego ha, ha, ha, a nie hi, hi, hi) wydzielają się hormony szczęścia tzw. endorfiny, obniża się poziom hormonu stresu, poprawia się koncentracja, pamięć itd. Jak widzimy śmiech jest bardzo ważny nie tylko dla naszych kontaktów i relacji społecznych, ale i dla naszego zdrowia.
Opracowano na podstawie: R. Dunbar, Anatomia miłości i zdrady. Co nauka mówi o namiętnościach człowieka, Kraków 2016.
Wizyta w Schwedt
O tym, że sztuka „Sad wiśniowy”, mimo że powstała 100 lat temu, reprezentuje wartości ponadczasowe, przekonali się uczniowie klasy 3e oglądając w minionym tygodniu w teatrze w Schwedt to przedstawienie w języku niemieckim. Dzieło to nawiązuje bowiem do problematyki, iż nigdy nie powinniśmy pozostawać bierni wobec naszych sytuacji życiowych. To właśnie działanie jest motorem naszego życia i pozwala nam przezwyciężać nawet najtrudniejsze momenty. Spotkanie z żywą grą aktorską poprzedziły warsztaty poprowadzone przez dramaturga, który naświetlił ciekawostki związane z wystawianiem utworu.